De Turkse wet maakt onderscheid in 2 verschillende soorten eigendom:
• Roerend goed (taş ιnabilir)
• Onroerend goed (taşιnmaz mal of gayrimenkul mal)
Onroerend goed bestaat uit grond en gebouwen. Aandelen in een bedrijf dat onroerend goed bezit wordt niet als onroerend goed beschouwd, maar als roerend goed. Op Turkse onroerendgoedtransacties (onroerend goed gelegen op Turks grondgebied) is Turkse wetgeving van toepassing, ongeacht er Nederlanders of andere buitenlanders bij de transactie betrokken zijn.
Nog niet zo lang geleden was het voor een buitenlander moeilijk zo niet onmogelijk om in Turkije onroerend goed te kopen. Door recente wetswijzigingen kunnen ook niet-Turkse staatsburgers onroerend goed in Turkije kopen; buitenlandse investeerders zijn hierdoor gelijkgesteld aan binnenlandse investeerders als het gaat om aankoop van onroerend goed op Turks grondgebied. U hoeft dus geen Turkse vennootschap op te richten om Turks onroerend goed op uw naam te krijgen en u hoeft dus ook niet op naam van een Turkse onderdaan onroerend goed te kopen. Gewoon als Nederlandse privé-persoon kunt u in Turkije onroerend goed kopen.
1) Turkije gaat uit van het reciprociteitsbeginsel (wederkerigheid). Dit betekent dat wanneer Turkse staatsburgers in een ander land onroerend goed mogen kopen, de staatsburgers van dat land dit ook in Turkije mogen. Turken mogen in Nederland en in België onroerend goed kopen. Dus Nederlanders en Belgen mogen dan ook in Turkije onroerend goed kopen.
2) Het onroerend goed dat u wilt kopen mag niet in een militaire zone liggen. Aangezien bijna de gehele Turkse kust (Egeïsche en Middel-landse zee kuststrook) als militair gebied is aangewezen zou u hier eigenlijk nergens onroerend goed kunnen kopen. Gelukkig zijn de kusten in verschillende gradaties verdeeld, die minder restrictief zijn, waardoor aankoop van onroerend goed aan de kust toch mogelijk is. In de buurt van kazernes, oefenterreinen, militaire vliegvelden, havens of Griekse eilanden zal het echter nog steeds verboden zijn onroerend goed te kopen, maar dit geldt in de meeste gevallen ook voor de Turken zelf. Heeft u interesse in een stuk grond aan de kust vraag dan aan de verkoper/ eigenaar of hij het onroerend goed aan een buitenlander mag verkopen. Hiertoe moet de eigenaar/verkoper een verklaring bij de gemeente aan-vragen, waarin staat dat de grond/huis met toestemming van de militaire autoriteiten aan buitenlanders mag worden verkocht. Als buitenlander hoeft u alleen een kopie van uw paspoort te overleggen. Een (internationale) verklaring van goed gedrag is hiervoor niet nodig. Teken geen contract en betaal ook niets aan zolang deze verklaring er niet is.
U kunt ook de locale Openbare (Land) Registers (tapu sicili of tapu kaydι) laten controleren of het betreffende onroerend goed verkocht mag worden aan buitenlanders. De directie van de Openbare Registers moet eerst op toestemming wachten van hogere (militaire) autoriteiten voordat hij uitsluitsel kan geven. De militaire toestemmingsprocedure duurt ca. 2 tot 4 maanden. Nadat de directeur van het Openbare Register groen licht heeft gegeven kunnen koper en verkoper het onroerend goed laten overschrijven. Medio 2004 werd besloten om de toestemmingsprocedure te decentraliseren over de gehele kuststrook. In beginsel een goed idee, maar in de praktijk leverde dit problemen op, omdat niemand meer precies wist wie er nu precies bevoegd was om toestemming te verlenen met grote vertragingen in de procedure tot gevolg. Uiteindelijk heeft men besloten om dit besluit weer in te trekken en de bevoegdheid terug te geven aan de militaire autoriteiten in Izmir.
Teneinde Turks onroerend goed op uw naam te kunnen zetten moet u beschikken over een Turks fiscaal nummer(vergi numarasι). Dit geldt zowel voor ingezetenen als niet-ingezetenen in Turkije. Het belastingnummer is ook nodig voor het openen van een Turkse bankrekening. Het nummer kan door de koper zelf worden aangevraagd maar hij kan dat ook overlaten aan een boekhoudkantoor of zijn advocaat. Legitimatie bij de aanvraag van een fiscaal nummer is verplicht.
In Turkije vindt overdracht van onroerend goed (gayrimenkul mal) plaats middels een (simpele) koop/verkoopcontract (satiş sözleşmesi). Dit hoeft niet perse schriftelijk te zijn, maar is het meestal wel. In Nederland kan men deze Turkse overeenkomst vergelijken met de ondertekening van de “voorlopige” koopovereenkomst. Door ondertekening van een koopovereenkomst/contract (satιş sözleşmesi) door zowel koper als verkoper is er sprake van overdracht, maar juridisch gezien bent u dus nog geen eigenaar, zolang uw naam niet in de Openbare Registers staat geregistreerd. Een overeenkomst bindt beide partijen, maar is officieel niet effectief zolang de eigendomswijziging niet in het Turkse landregister (tapu sicili of tapu kaydι) is doorgevoerd. Zolang het onroerend goed niet op uw naam is overgeschreven in de Openbare Registers kunnen derden aanspraak blijven maken op het betreffende onroerend goed. In Turkije is men gewend, dat wanneer de koper akkoord gaat met de verkoopprijs (satιş fiyatι) en de opleveringsdatum de koper in de meeste gevallen het koopcontract zal ondertekenen zonder vragen en onderzoek vooraf. Als buitenlander doet u er goed aan toch ontbindende voorwaarden te verlangen in het (voorlopig) koopcontract.